We hebben ons licht nog eens opgestoken in het boek ‘Vlaamsche sagen uit den volksmond’ van Alfons de Cock, uit 1921 en vonden dit (spook-)verhaal over Schellebelle. Men weze gewaarschuwd, dit is niet voor gevoelige zielen 🙂
Spokerij te Schellebelle.
Eens zat de pachteres van het hof ter Ertbrugge, aan de statie, te Schellebelle, tot laat in den nacht te werken. Rond middernacht hoorde zij opeens zulk wonderschoon gezang, zooals zij er nog nooit binst haar leven gehoord had. Toen het ophield, bleef zij nog eenigen tijd zitten luisteren en, daar zij niets meer hoorde, ging zij eindelijk slapen. Wanneer zij ’s anderdaags in de keuken kwam, vond zij de deur, die zij ’s avonds te voren gesloten had, wijd openstaan. Hierover verwonderd, ging zij tot een der paardenknechten, die in den stal sliep, en vroeg hem of hij soms niemand op het hof had hooren komen. Deze vertelde haar het volgende:
– ‘Ik had dezen nacht reeds een uur of twee geslapen, als ik opeens gewekt werd door een wonderschoon gezang. Toen het had opgehouden, hoorde ik de deur van den stal opengaan en daarna die mijner alkoof. Op hetzelfde oogenblik voelde ik iemand op mijn bed gaan; ik zette mij recht en, de handen uitstekende, ontmoette ik twee duimen van een buitengewone grootte; ik hield ze eenige oogenblikken in mijn handen, er op nijpend zoo hard ik maar kon. Toen ik ze eindelijk losliet, voelde ik weer op mijn bed stappen en daarna werd de deur van mijn alkoof met geweld toegeslagen. Oogenblikkelijk daarna was alles weder rustig. Toen ik dezen morgen opstond, liepen al de beesten los in de stallen en al de deuren stonden open.’
Vraag is natuurlijk of dat op potjesmarkt was, want dan zien de meesten in Schellebelle ze wel eens vliegen 🙂