Als kind hoorde ik mijn grootmoeder langs moeders kant (welke afkomstig was uit het grensgebied tussen Wanzele en Serskamp) regelmatig vertellen dat er in de schaduw van de kerktoren van de Sint-Bavokerk in Wanzele een gouden beeld van “Mahomet” zou begraven liggen.
En inderdaad als we het boek “Vlaamsche sagen uit den volksmond” van Alfons De Cock uit 1921 er op naslaan, dan kunnen we volgende sage lezen:
De ‘Gouden Mahomet’ te Wanzele.
Onder den kelder van een huis, te Wanzele, zit een gouden beeld, dat in de omstreken bekend is onder den naam van den ‘‘Goudenen Mahomet’. ’s Avonds hoort men er altijd roepen en tieren en stampen, en dat laweit kan men ‘promentelijk’ hooren. Daar heeft men al opgravingen naar gedaan, doch zonder iets te kunnen vinden of zonder het laweit te kunnen doen ophouden. Dat beeld is daaronder begraven geworden, in den tijd toen ‘Wanzele nog een stad was’.
Uit welke periode deze sage afkomstig is, blijft een vraag. Net zoals we ons afvragen wanneer ‘Wanzele nog een stad was‘?
Misschien in de tijd dat de Pieje nog het ‘Eeuwig Licht’ openhield? 🙂
