Op den Anker in Serskamp hadden we tot zo’n goede 10 jaar geleden de beenhouwerij van familie De Swaef of ‘bij Swaef‘ zoals ze in Serskamp zegden. Drie generatieslang werd de beenhouwerij van vader op zoon doorgegeven.
Het was toen ook de gewoonte dat mensen af en toe ‘restjes’ vroegen voor de hond of kat.
Zo ook bij ‘Swaef’. Een klant vroeg en kreeg overschotjes voor zijn hond. Toen de klant, een paar dagen later, terug in de beenhouwerij kwam vertelde hij aan ‘Swaef‘ dat de restjes salami die hij meegekregen had ‘neig zaut’ waren, waarop de beenhouwer direct op inpikte en vroeg:”eent aunen nont ’t au gezeit misschien?”